jueves, 20 de enero de 2011

tiempo de espera

Y el día que llegue no lo podré parar. Nada comparable con ello. Te espero hace tiempo. Cada vez estás más cerca, acabarás dentro de mi. No quiero pararlo. En el tiempo de espera ocurren hazañas inigualables. Te acercas sigiloso, sin molestar. Poco a poco le hablas a mis poros. Me ensalzas. Me haces yo.

Y ahora ha cambiado, después de entenderlo ha cambiado.

No pares
Muévete, no te quedes quieto, provoca el huracán. Será mejor que te contemple desde cerca, tócame, bésame, abrázame. Todo lo que hagas o digas hazlo para iniciar un efecto mariposa que nos desembocará hacia la salvación. No haremos sufrir a los demás, no es lo que deseo. Pero no esperes, lo más importante no son los demás, lo más importante somos nosotros, quizás lo más importante, al fin y al cabo seas tu. Amor, si quieres. Pero si, es lo más importante: tu. Te quiero, nada más.

3 comentarios:

chuscartes dijo...

M'agrada com ha girat aquest text del seu anterior, com es transforma en una nova força esperançadora. La vida és un camí fet de despropòsits, per això, quan trobem una línia que val la pena, el millor és agafar-la i resseguir-la.

Dorothy dijo...

És curiós com canvien les coses de ràpid... Fa no res era desesperança i ara es tot esperança. Espero que duri, maca.

Cenicienta dijo...

Gracias por visitarme sonrisa, me alegra mucho que te sientas bien en mi casa.