martes, 28 de diciembre de 2010

Feliz 2011

Me he levantado pensando en él. No lo puedo evitar. Así como me adentro en el día, y no hace muchas horas de eso voy pensando en cómo despedir el año. Al ver dos noticias en el diario esta mañana me planteo la muerte. Llevo varios días diciendo que no pensaba morir, es una metáfora claro está, moriré y ese día todo lo que haya pasado acabará. Es un tema complicado y por un momento me da miedo afrontarlo. Nunca había tenido esta sensación. No recuerdo ningún momento en el que este pensamiento me sobrevolara, me ha llenado de repente. El día que llegue ¿ya nada habrá merecido la pena? o por el contrario ¿debemos ser felices al máximo para que ese día no nos importe?


Lo que está claro es que pase lo que pase seguimos hoy aquí, con unos pasos que dar aún antes de las campanadas, y aunque suene típico quiero que todo el mundo reciba el nuevo año con los brazos abiertos.


Una cosa me hace feliz, lo voy a empezar con las dos personas más importantes de mi vida, mi hijo y Él.


Os quiero. Feliz 2011.

1 comentario:

Anónimo dijo...

Veig que t'influeixo més del que pensava. Perquè pensar en la mort és un acte que està a la meva vida, perquè m'ajuda a gaudir més d'ella. quan arribi la mort tot haurà valgut la pena, perquè haurem viscut. És el més important. No cal cercar la felicitat màxima, només viure conscients de cada instant. Només així li donarem sentit a cada moviment.

Rebràs el nou any amb els braços oberts. I serà un bon any. Recorda que és un any Primo. I com a número primo té unes característiques que el fan especial.