lunes, 18 de octubre de 2010

Salto al vacío

Busco motivos que me impulsen, y una vez que me hayan impulsado me dejen arriba.
Sé que soy capaz de muchas cosas. Nunca habría imaginado que sería capaz de escribir algo con sentido y ya hace un año que me atreví a mostrar a alguien lo que había escrito.


Es cierto que busco la aprobación cuando hago algo, la primera es la mía, pero es insegura hasta que algún otro me la ofrece. Debo creer en mi misma y en mis capacidades, pero es una tarea difícil cuando no se sabe hacia donde caminar.


Es cierto que debemos hacer las cosas para sentirnos bien nosotros mismos, pero mi capacidad crítica me hace ser temerosa de todo lo que hago. Es un sinsentido, porque el aplauso y el halago tampoco me acaban de convencer, ya que nunca sé si son ciertos o vacíos e hipócritas. Creo en tan poca gente, me ha defraudado tanta gente a lo largo del tiempo que me cuesta confiar.
Y ese aplauso y ese halago no son lo que realmente busco, busco complacerme a mi misma, no fracasar ante mi propia crítica, que me conozco y puede llegar a ser desgarradora.


Me pregunto si soy demasiado sincera. Aunque nunca se llega a ser al cien por cien, dentro de la sociedad siempre hay que llevar una máscara, aunque sea finita, de las que se usan para no hacer daño. ¿O para que no nos lo hagan a nosotros?


En fin, que he de dar un salto hacia no sé dónde y no sé cómo lo tengo que hacer...

2 comentarios:

Tutor/a dijo...

Saltar si, però no cap a la buidor. Un sempre ha de fer les passes que cregui pertinents, però sense deixar-se vèncer per la por. Sense aquests petits moviments, seriem un punt, no construiriem el camí, la línea. I és cert que pot pujar o baixar, ser recta o un cúmul de corbes... però, al menys, és més interessant que el punt.

La sinceritat... és una paraula que fa por, perquè hem de ser-ho en la messura en què sóm capaços d'admetre-la. Al menys això és el que em va dir una persona no fa gaires dies. je je je je.

Cada cop has de cercar dins teu aquelles coses que t'omplen, i menys fora. (T'ho diu algú que no és capaç de lligar-se les sabates sense filosofar). Ets la persona amb qui més temps passes.

Una fortísima abraçada!

Cenicienta dijo...

gràcies, aquestes paraules em sonen, pareix mentida què facilmen surten quan són per a algú altre i el difícil que es fa haver-les d'aplicar a naltros mateixos.
una forta abraçada per a tu també