miércoles, 3 de febrero de 2010

grito

El primer paso es reconocer. El segundo paso caminar. Hasta que llegamos a las conclusiones hay que examinar, escuchar, saber, pensar, analizar. Mucho trabajo y mucha experiencia nos hace falta para saber filtrar las cosas y que nos afecten lo menos posible. Por otro lado tampoco estaría contenta si me dejaran de afectar las cosas.

Lo ideal sería que solo nos afectaran las cosas que son importantes de verdad, pero, ¿cómo coño lo filtramos? o es que realmente todo lo que nos afecta lo hace porque es importante.

Estoy en una fase de intento de creación, no se de que tipo, pero algo se está fraguando en mi interior. Estoy inquieta y cansada a la vez. Quizás por eso mi cabeza no para estos días y estoy especialmente callada. También será que estoy aprendiendo poco a poco a callar cuando no toca hablar.
No se ni lo que escribo, estoy confusa. Todo lo que sale de mis dedos no tiene orden ni sentido. Tengo ganas de gritar. Me irán bien un par de sesiones de autocontrol.

1 comentario:

chuscartes dijo...

Jo encara no sé com eludir el dolor de coses que a simple vista ni m'haurien d'afectar. Som humans, i com a tals, vivim emocions. Segueixo a la recerca del meu espai interior.

Al menys, sempre ens queda l'esperança de manifestar la llum que som a partir de la comprensió, el goig de les expressions i l'energia de les nostres actituds. Hi ha molt de potencial en tu. Segur que esdevindràs una creació força substancial.